Ik heb in mijn leven heel wat Vmax motoren gehad. De eerste test las ik in een motorblad en ik dacht , die moet ik hebben.

Helaas waren deze motoren nog niet in Nederland door Yamaha geïmporteerd. Dus moesten wij ze maar uit America halen.

Met een vriend van mij hadden wij dan ook de eerste Vmax motoren in Nederland. Een beest van een motor zijn tijd ver vooruit in vermogen en koppel. Een paar jaar later werden wij door Yamaha Nederland uitgenodigd om op de MotorRai te komenstaan met onze motors om deze te introduceren in Nederland want Yamaha Nederlaand had officieel toestemming deze motor ook op Nederlandse markt te brengen.

Deze motoren waren voor mij perfect om mijn creativiteiten op los te laten. Dus zelf nieuwe zijdeksels maken met extra luchthappers, Aluminium luchthappers aanpassen en in de winter de special paint spuiten.

De Yamaha V-Max, een motorfiets, is niet in een van de bekende categorieën in te delen. Het is geen custom, geen sportfiets en, door de afwezigheid van beschermend plastic, al helemaal geen toermotorfiets.

Door de eigenzinnige vormgeving straalt hij vooral agressie en trekkracht uit. Deze macho-motor creëert zijn eigen categorie. Het is een boulevardblaffer en een stoplichtsprinter. Want sprinten kan de V-Max. Dat blijkt al uit het brede 15 inch achterwiel en de hoge 150/90 band. Hierop rust de taak de beschikbare 145 pk op het asfalt over te brengen. Althans, in de Amerikaanse versie die is uitgerust met het bijzondere V-boost systeem. De geknepen Europese versie moet het doen zonder deze turbo en moet zich met 100 pk tevreden stellen.

De V-boost is een elektronisch gestuurde vlinderklep in het inlaattraject die open gaat als de 6000 toeren wordt bereikt. De Max ademt dan door twee carburateurs voor iedere cilinder, in plaats van een. Een belangrijk onderdeel van het agressieve uiterlijk zijn de twee luchthappers naast de dummy-tank